“Abrahadabra” is een uiting van mijn overdreven persoonlijke gevoelens. Het is mijn eerste avontuur in de “beeldende rock” – m.a.w. composities van geluid die een reeks van mentale beelden weergeven. Deze instrumentale tracks hebben allen een uit het leven gegrepen verhaal. Er staan vage verwijzingen naar deze verhalen in het CD-boekje. “Route” is een verhaal over een ceremonie van de dood en vertelt over het rouwen over de doden zoals in de oosterse cultuur. “Told to the Bird” is mijn eigen bekentenis tot een vlucht vogels op een rituele manier. In ieder geval voelde ik me tijdens het componeren van dit album idealistisch en woedend, maar had ik ook liefdesverdriet.