Ustuqus-al-Uss albümünde, bir şekilde caz fusion ve klasik enstrümantasyona eğilim gösterdim. Örneğin şimdiye kadar bestelediğim en progressive şarkı olduğunu düşündüğüm “Ustuqus-al-Uss-al-Avvalin-val-Akharin”de (Akılda kalıcı ikinci gitar solosu Pouyan Khajavi’a aittir) doğu “harmanı” hala egemen bence. Bazı şarkılar aşırı kişiseldir, örneğin alışılmadık dans unsurları içeren aksak ritimli cazımsı bir nağme olan “Naught been I thou” … En büyük korkularım ve umutlarım bu şarkılardır – bu beni bir ölçüde kelimelerle iletişim kurmaktan yumuşattı. Ve böylece enstrümantal sesler haline geldiler.