Categories
poetry

من کشوری ندارم

اعلام می کنم که کشوری ندارم.

من در ایران متولد شدم.
همیشه فرهنگ موسیقی انگلیسی و آمریکایی را ستوده ام.
برای رقص عربی می میرم.
به عنوان یک آهنگساز اکثراً با گروه های بلژیکی مقایسه شده ام.
بدون دلیل مشخصی به شدت مجذوب فرهنگ ژاپنی هستم.
به دلایل نامشخص دیگری همیشه توسط فیلم ها و داستان های مربوط به آلمان و جنگ جهانی دوم هیپنوتیز شده ام.
وبسایت من به انگلیسی، اسپانیایی، رومانیایی، ژاپنی، آلمانی، هلندی، ایتالیایی، فرانسوی، لهستانی، پرتغالی، سوئدی، روسی، اسلونیایی، ترکی و فارسی وجود دارد.

اعلام می کنم که من کشوری ندارم.
گاهی در این مورد کمی احساس تنهایی می کنم. اما همیشه وقتی به نقشه نگاه می کنم، دیدن اسامیِ کشورهای بسیار در آنجا، میلیون ها چشم را به یادم می آورد که آماده اند دنیای درون صاحبان ذهن هایشان را منعکس کنند…

با داشتن میلیون ها دنیا در درون، آیا انسان اصلاً به کشور نیازی دارد؟ جداً شک دارم…